Ben, Roket

Ray Bradbury'nin ünlü kitabı Mars Günlükleri 1950'de yayınlandığında, bir gecede başarıya ulaştı - en azından edebiyat eleştirmenleri ve onu yeni keşfeden halk için. Bilimkurgu hayranları elbette zaten onu biliyordu. Bradbury yeni biri değildi, ilk öyküsünü 1941'de Super Science Stories'e satmıştı ve bir edebiyat eleştirmeni tarafından fark edilmeden önce Other Worlds, Weird Tales, Planet Stories, The Magazine of Fantasy and Science Fiction ve tabii ki Amazing Stories gibi dergiler için yüzden fazla öykü yazmıştı.

1 / 8

Sayfa 1

2 / 8

Sayfa 2

3 / 8

Sayfa 3

4 / 8

Sayfa 4

5 / 8

Sayfa 5

6 / 8

Sayfa 6

7 / 8

Sayfa 7

8 / 8

Sayfa 8

❮ ❯

Amazing Stories v18n03 1944-05
2020 Retro Hugo, En İyi Kısa Öykü

"I, Rocket" Weird Fantasy (EC) #20 /1953
Weird Fantasy (Russ Cochran) #4 /1980
"Moi, fusée" Planète rouge (Albin Michel) /1984
The Ray Bradbury Chronicles #1 /1992
Die Bradbury Chroniken #1 (Carlsen Comics) /1994
The Fantagraphics EC Artists' Library #3 - 50 Girls 50 and Other Stories /2013

Yazan: Ray Bradbury; Al Feldstein (uyarlama)
Çizen ve çinileyen: Al Williamson, Roy Krenkel, Frank Frazetta (FF olarak imzalı)

“Ben, Roket” tam da bilimkurgu okurlarının Ray Bradbury'den beklediği türden bir öyküdür: Bir uzay gemisinde ya da başka bir gezegende geçer. Ancak mekanik ya da bilimsel olandan ziyade insan deneyimine vurgu yapar. Ayrıca, bakış açısı karakterinin ve birinci şahıs anlatıcının tamamen bilinçli, zeki ve farkında bir uzay gemisi olduğu şimdiye kadar yazılmış ilk öyküdür. Dolayısıyla yazarın başlığı mecazi değil.

Bilimkurgu tarihçisi Sam Moskowitz'e göre, bu aynı zamanda Bradbury'nin bilimkurgu topluluğunda itibarını oluşturan hikayedir. O zamana kadar diyor Moskowitz: "Ray Bradbury başka yerlerde birkaç bilimkurgu hikayesi satmıştı, ancak bunlar çok az etki yaratmıştı. Ünü ağırlıklı olarak Weird Tales ile sınırlıydı... Yayımlanmış çalışmalarının sergilediği yadsınamaz vaade rağmen, bilimkurgu dünyasının içinde veya dışında neredeyse hiçbir önemli eleştirel kabul görmemişti. 'I, Rocket', Ray Douglas Bradbury'nin yazarlık kariyerinde birçok açıdan bir dönüm noktasıydı. Amazing Stories'e yaptığı ilk satıştı ve o zamana kadar yazdığı en uzun bilimkurgu hikayesiydi. Ayrıca bir editörün hikayelerinden birinin başlığını kapağa taşıyacak kadar önemli bulması da ilk kezdi."

Benzersiz hikayesi ve duygusal derinliğiyle 'I, Rocket', -hem kendisi hem de yazarı- hemen fark edildi. Döneminin en saygın inceleme dergisi olan Science Fiction Times bu durumu şöyle özetledi: "Son zamanlarda yükselişini sürdüren bir diğer yeni yazar da Ray Bradbury. Hiçbir teşvik almadan yazdığı yılları hatırladığımızda; dünyanın en büyük red mektupları koleksiyonlarından birinin sahibi olduğunu ve ayrıca ilk çalışmalarının ne kadar kötü olduğunu bildiğimizde, sonunda bu notu almış olmasına biraz olsun sevinmemek elde değil. Yakın zamanda Amazing Stories dergisinde kapak tanıtımı aldı ve çalışmaları sansasyonel bir şekilde karşılanmasa da, birçok okuyucu onun geliştirdiği yazım tarzını kolay okunur ve akıllıca buldu."

"I, Rocket" Bradbury'nin özüdür. Moskowitz'in dediği gibi, "Bradbury'nin o zamanlar bir bilimkurgu yazarı olarak gelişen itibarını inşa edecek sıra dışı hikaye türünün erken bir örneğidir." Bugün bile heyecan verici ve duygusal olarak yüklü bir okuma olmaya devam ediyor. Yine de, paradoksal olarak, Bradbury'nin en az tekrar basılan hikayelerinden biridir... - JM Stine.

Rebecca

Rhonda-2
"Rebecca"
Yazan, çizen, renklendiren: Hans van Oudenaarden (VanO)

[NL] Eppo Stripblad #5-#19 /2015
[DE] Zack-Neu #194-#197 /2015
[FR] BD Must /2016
Çeviri: SToktan






Amerika Birleşik Devletleri, 1960'lar...

Rhonda, mafya'ya ait bir valiz dolusu banknotla kaçan güzel bir kızın hikayesidir. Takipçilerinden kaçmak için Hollywood'a giden bir trene biner.

Vano bizi 60'ların atmosferine çekerek, bazen mafya tarafından takip edilen, bazen de sarışın bir sinema yıldızı olan Dana Dane'in dublörlüğünü yapan çekici bir genç kadınla tanıştırır. Gölge ve ışık arasında, Rhonda gerçekte kimdir?

Rhonda, büyüleyici bir kadın kahramanın baş rolde yer aldığı üç bölümlük bir gerilim romanıdır. Yazar, gerilim ve aksiyonu bir araya getiren, aynı zamanda sağlıklı bir dozda çekicilik ve gizem enjekte eden bir hikaye sunar.

Hans van Oudenaarden, Vano ve El Gringo takma adlarıyla da anılan Hollandalı bir çizgiroman ve reklam sanatçısıdır. Disney çizgiromanları üzerinde anonim ve hatta hayalet çizer olarak çalışmış olsa da, asıl ününü Willy van der Heide'nin macera kitabı serisi 'Bob Evers' (2002-2009) uyarlamaları ve kendi yaratımları olan 'Puppy from Hell' (2010- ), 'Rhonda' (2013-2018) ve 'Wynona' (2020- ) çizgiromanları ile kazanmıştır.

Uygunsuz Masallar.

1 / 6

Sayfa 1

2 / 6

Sayfa 2

3 / 6

Sayfa 3

4 / 6

Sayfa 4

5 / 6

Sayfa 5

6 / 6

Sayfa 6

❮ ❯

"Contes Défaits" Spirou Album+ #1 /1982, Spirou Spécial 81-82 /1981
Yazan, çizen: Pierre Frisano, Raymond Maric
Çeviren: SToktan

Help Me Rhonda

Rhonda-1
"Help Me Rhonda"
Yazan, çizen, renklendiren: Hans van Oudenaarden (VanO)

[NL] Eppo Stripblad #2-#16 /2013
[DE] Zack-Neu #176-#179 /2014
[FR] BD Must /2014
Çeviri: SToktan

İlk olarak Eppo Stripblad dergisinde yayınlanan Rhonda, 1990'larda yine Hollandalı olan ünlü sanatçı Hanco Kolk tarafından ortaya atılan bir fikirdi. Ancak John Lennon'ın dediği gibi, hayat siz başka planlar yapmakla meşgulken başınıza gelenlerdir ve Rhonda ancak van Oudenaarden'in 2013 yılında Eppo Stripblad'da seriyi başlatmasıyla düzgün bir çıkış yapabildi.

1964 Chicago'sunda Rhonda, mafyöz eski erkek arkadaşının şiddetle geri istediği 500.000 dolarlık bir çantayla kaçmaktadır. Birkaç kıl payı kurtuluştan sonra, ortadan kaybolan film yıldızı Dana Dane'in yerine geçmesini isteyen reklamcı Edward Villafranca ile tanıştıktan sonra bir çıkış yolu bulur. Ancak işler hiçbir zaman göründüğü gibi değildir ve Rhonda çok geçmeden eskisinden daha da derine gömülür.

Klasik tuzaklarına rağmen van Oudenaarden, ilgi çekici bir suç geriliminin senaryosunu yazıp çiziyor. Hikâye açısından ne kadar yalın olsa da senaryo bunu, Rhonda için birkaç gizem ve şifreli bir arka plan ekleyerek oldukça akıllıca ele alıyor -görünüşe bakılırsa eski bir hava akrobatı olan ve korkunç bir şekilde ölmüş bir babası var. Bilgiler oldukça seyrek bir şekilde açıklanıyor ve kahramana ekstra bir gizem katmanı ekliyor.

Yine de Rhonda'yı tipik bir kötü sürtük sanmayın: seksi, cesur ve başından itibaren kişiliğini ortaya koyuyor ve zaten epeyce olgun bir karakter (kelime oyunu yapmıyorum).

Rhonda, pencereden atlarken, ayakkabılarını giyerken ya da dar pantolon ve bol bir gömlekle etrafta dolanırken, ABD'deki pek çok süper kahraman çizgi romanında yaygın olan tipik “beli kırık” yaklaşımı olmadan seksi ve şehvetli olmayı başarıyor.

Van Oudenaarden'in fırça çalışması klasik gazete sanatının mükemmel bir örneği, ancak Avrupa çizgi romanlarının akademik stilleri ile ABD çizgi romanlarının daha gevşek hareketliliğini birleştiren çok serbest ve rahat bir fırça ile çinilenmiş. -Bart Croonenborghs.

Help Me, Rhonda (The Beach Boys)

Kovboy Henk 2

1 / 4

Sayfa 1

2 / 4

Sayfa 2

3 / 4

Sayfa 3

4 / 4

Sayfa 4

❮ ❯

"Cowboy Henk", Kamagurka & Herr Seele

Ölümcül - Cabanes, Manchette

"Fatale"
Yazan :Jean-Patrick Manchette
Uyarlama :Max Cabanes, Doug Headline
Çizen :Max Cabanes
Yayıncı :Dupuis / 2014
Koleksiyon :Aire Libre
Çeviri :SToktan

1942'de Marsilya'da doğan ve 1995'te Paris'te ölen Manchette, 1970'li ve 1980'li yılların en etkili Fransız polisiye yazarlarından biri olarak kabul edilmektedir. Anglosakson noir ve hard-boiled kurgusuna olan ilgisi, ne kahramanlarını ne de yardımcı karakterlerini esirgeyen davranışçı yazımında tam olarak ifade edilmektedir. Çok sayıda yazısının (makaleler, romanlar, film ve TV senaryoları) yanı sıra yazarın romanları sinemaya ("Nada" 1974'de Claude Chabrol, “Folle à tuer” 1975'te Yves Boisset, “3 hommes à abattre” 1981'de Jacques Deray ve “Pour la peau d'un flic” 1981'de Alain Delon tarafından) ve Tardi tarafından da çizgiromanlara uyarlanmıştır, “Le Petit Bleu de la cote ouest” (Humanoïdes Associés, 2005), “La Position du tireur couché” (Futuropolis, 2010) ve “Ô dingos, ô châteaux!” (Futuropolis, 2011). Tardi 1977'de 'Fatale'in kapağını resimlemiş ve aynı zamanda romanın ilk siyah-beyaz uyarlaması üzerinde çalışmaya başlamıştı. İki üstad, zamanlarını ve enerjilerini Ekim 1978'de yayınlanan yeni 'Griffu' projesine ayırmayı tercih ederek bu çalışmaya gönüllü olarak ara vermeden önce yirmi bir pano üretildi. Tardi'nin 21 “yayınlanmamış” panosu nihayet Thierry Groensteen tarafından yazılan ve Ocak 1980'de Magic Strip tarafından yayınlanan “Tardi Monografisi”nde yayınlandı.

Manchette'in ölümünün ardından yarım kalan “La Princesse du sang” (Dupuis tarafından 2009 ve 2011'de yayınlanan iki albüm) romanında birlikte çalışmış olan Headline ve Cabanes, bu alacakaranlık masalının tamamını Antoine Blondin'in ironik sözüne atıfta bulunarak Fatale’de en iyisini ortaya koyuyor: “Bütün kadınlar ölümcüldür; onlara hayatlarımızı borçlu olarak başlarız ve sonunda çöküşümüze neden olurlar.” Dolayısıyla, okuyucular, Simenon, Chandler ve James Ellroy'un daha yakın tarihli üslubunu, ahlaksızlık, gelenek, yozlaşma ve kandaki kefaret tarafından boğulmuş bir mikrokozmosu sert bir ışık ve belirli bir sözel asiditeyle betimleme biçiminde hatırlayacaklar...

Kapağın sol yarısında, “Fatale”, son zamanların gişe rekorları kıran ikonlarından (Besson'un ‘Nikita’sı, Tarantino'nun ‘Kill Bill’i ya da ‘XIII’ destanındaki katil Irina) çok da uzak olmayan, alışılmadık kahramanının soğukkanlı ve kararlı yüzünü sergiliyor: düşük bir açıdan, kameranın görüş alanı dışında görünmeyen bir avı izleyen meraklı bakışlarıyla bu yüz, hiç şüphesiz ölümün ya da intikamın yüzü. Gerilim temasına uygun olarak, tüm geleneksel sembolik renkler mevcut: Masque'ın efsanevi baskılarına yakışır şekilde sarı ve siyah, biraz fantastik olmanın ötesinde yeşilimsi bir parıltı ve rıhtım ya da depoları çağrıştıran bir fon. Hepsinden önemlisi, bir

zincire asılı ağır, metal bir kanca katilin yüzüne paralel uzanıyor, yani cellat ile silah veya potansiyel işkence arasındaki ilişki gelecekteki kurbanlar için iyiye işaret değil! Başka bir serinin (“Fatale”, Sean Philips ve Ed Brubaker; 2012, Delcourt) üstlendiği başlığa göre, bu görsel okuyuculara belirsiz bir karışımı duyuruyor: ölümcül kadının romantik ve sinematik arketipi ile ölümün kaçınılmaz ağırlığı arasında, bu anti-kahramanın kaderi ne olacak? Güç ve boyun eğmenin, ittifak ve engellemenin, durgunluk ve dalgalanma etkisinin ikili sembolü olan zincir, şüphesiz ve gerçek anlamda olay örgüsünün altında yatan mekanizmaları ortaya koyuyor. Gölgeler ve siluetler, finansal dişliler ve siyasi anlaşmalar arasında herkes kaçınılmaz olarak yakalanacak: suçun, gecikmiş itirafın ve bazen (çok) hızlı bir adaletin parlayan ışığında, artık son nefesin bile yeri yoktur.

Philippe TOMBLAINE

Paul Foran - Gölün Gizemi

Yazan?: Gil (José Ramon Larraz)
Senaryo: Miguel Cusso
Çizen: Montero (Jesus Blasco)
Çeviri: SToktan
Ön baskı: Spirou #1591-#1602 /1968
1. baskı: Dupuis
Paul Foran #3 – "Le mystère du lac" /1978
Rolf Karsten #3 - "Het Raadsel Van Het Meer" /1978
"O mistério do lago", Mundo de Aventuras #72 /1975

Spiru Dergide yayınlanan ilk Foran hikâyesi olan Gölün Gizemi, on sene sonra 'her neden ise' serinin 3. kitabı olmuştu. Bu çeviri sırasında 25. sayfadaki bir panelde bahsi geçen 'bomba' ise bu sayıdaki asıl 'tuhaflık' oldu. "Bu da nerden çıktı, bir şey mi atladım" derken Spiru önbaskısına göz atmak kaçınılmaz olunca bir de baktım ki, Spiru dergi #1595'deki sonsayfa B panosu ile #1596'daki ilk sayfa A panosu Dupuis baskımızın bu 3. sayısında yine 'her neden ise' devre dışı bırakılmış ve söz konusu bomba da tam olarak orada yer alıyor. Hâl böyle olunca, bu iki sayfayı da çevirimizin uygun yerine tıkamak farz oldu tabi... meraklısı için.

Quick ve Flupke 2