31 Aralık 2020 Perşembe
28 Aralık 2020 Pazartesi
15 Aralık 2020 Salı
Denizleriarayan, II. kitap: Hava!
İspanya baskısı: Juan Buscamares: El aire (Norma, 2000).
Fransa baskısı: Les Quatre voyages de Juan Buscamares #2 - L'air, (Casterman, 2001).
A.B.D. baskısı: John Seaseeker: Air - (Heavy Metal Magazine #v24#6, 2001)
Yazan, çizen: Félix Vega
Çeviri: SToktan
Umudun olmadığı bir dünyada, bir adam amaçsız ve bağlanmaksızın dolaşıyor. Su düşmeye başlar, Yeryüzü düşmancadır... ama hava da daha güvenli olmayacaktır.
Canlı bir tarz ve fantastik atmosferlerin kusursuz yaratımı sayesinde, Şilili Félix Vega, Juan Buscamares'in bu ikinci albümüyle, zamanımızın önde gelen genç vaadlerinden biri olduğunu gösteriyor.
Mad Max tarzı bir postapokaliptik gelecekte baş rol alan Buscamares'in yanı sıra çok çarpıcı bir diğer karakter de, doğrudan Avrupa'ya atıfta bulunduğu Küçük Prens figürüdür (Vega Gene Wilder'ın tilki'yi oynadığı 74 tarihli Saint-Exupéry uyarlaması Stanley Donen filminden etkilenmiş). "Kuru deniz tabanında kaybolmuş bir tür fantastik paletli lokomotifte, derinlerde Küçük Prens'teki havacıya çok benzer bir durumdadır. Öyleyse, çölde kaybolursanız, susuzsanız, koyun yerine balina çizen bu küçük prensi beklersiniz."
Bu aynı zamanda, Küçük Prens'in, çizimlerde temsil olunan felsefesi bağlamında "aslolan gözle görülmez" şeklindeki o ünlü ifadesiyle de ilgilidir. Klişe kartpostal yorumu yapmıyorum, bunu resimlerle nasıl sunduğunuza bakıyorum, başka bir şey anlatmak için bir resim gösteriyorsunuz. Bunlar size Juan Buscamares'in bütün dünyasında görünen tek kitabın neden Küçük Prens olduğunu açıklıyor."
7 Aralık 2020 Pazartesi
1 Aralık 2020 Salı
11 Kasım 2020 Çarşamba
Dick Herisson #01
Birinci baskı: Dargaud, 09/1984
Yazan, çizen: Didier Savard
Çeviren: SToktan
1. L'ombre du toréro (Matadorun gölgesi) /1984
2. Les voleurs d'oreilles (Kulak hırsızları) /1985
3. L'opéra maudit (Lânetli opera) /1987
4. Le vampire de la coste (Coste Vampiri) /1990
5. La conspiration des poissonniers (Balıkçıların komplosu) /1993
6. Frères de cendres (Kül Kardeşler) /1994
7. Le tombeau d'Absalom (Absalom'un mezarı) /1996
8. La maison du pendu (Asılmış adamın evi) /1998
9. Le 7ème cri (7. çığlık) 2000
10. La brouette des morts (Ölülerin El Arabası) /2002
11/1. L'araignée pourpre (Première partie) (Mor Örümcek (Birinci Bölüm)) /2004
Dick Hérisson, Didier Savard (1950-2016) tarafından çizilip senaryosu yazılan, bej renkli trençkotu, ağızda piposuyla bir özel dedektif arketipi kahramanımız ile Le Petit Provençal gazetesi muhabiri, soruşturmalarının sonuna kadar gitmeyi seven genç gazeteci arkadaşı Jérome Doutendieu'nun rol aldığı bir çizgiroman dizisidir. Olaylar 1930'lar Fransa'sında ve daha özel olarak da Arles ve Provence'de geçiyor.
Dick Hérisson adı, Jean Ray'in kahramanı Harry Dickson'a bir homajdır. Savard'ın çizimleri, zarif bir net çizgi ürünüdür. Hergé ve benzeri diğer çizerlere sağduyulu göndermeler sayfalarda bol miktarda bulunur.
Kariyerine 1970'li yılların başında basında çizer olarak başlamış, 1973'te Şili'de darbe sırasında, Liberation'da Augusto Pinochet'nin Muhteşem Kaderi adlı bir sabun opera dizisi yayınlanmıştı. 1974'te Arles'a yerleşmek üzere Paris'ten ayrıldı. Basında sürdürdüğü çeşitli çalışmaların ardından çizimlerinden oluşan bir koleksiyonla birlikte 1982'de yine Paris'e döndü. Charlie Mensuel'in genel yayın yönetmeni Nikita Mandryka ile tanıştı ve ona Dick Hérisson'un senaryosunu götürdü. 1983-84'de altı bölüm olarak Charlie Mensuel'de yayınlanan bu hikâye, serinin ilk albümü, "L'ombre du torero" adıyla, 1984 yılında albüm halinde Dargaud tarafından yayınlandı.
Gençliğinde hevesli bir çizgiroman okuyucusu, hem Edgar P. Jacobs hem de Spirou'nun hayranı olan Savard, ilk başta Tardi, Floc'h ve Rivière gibi üstadlardan da etkilenmişti. 1985'te, Dick Hérisson'ın ikinci soruşturması olan 'Les voleurs d'oreilles', Reims Polar Festivalinde 813 Ödülü'ne layık görüldü. Ertesi yıl, bir başka önemli buluşma: Barbarella'nın yaratıcısı Jean-Claude Forest'yle idi. Birlikte, Okapi dergisi için Léonid Beaudragon'un maceralarını hayal ettiler. Çıkarılan üç albümden ilki 'Le fantôme du Manchou-fou', 1987 Angoulême Festivali'nde Alfred Jeunesse'yi aldı.
Savard'ın bibliyografisinde hep ana dizi olarak kalacak olan Dick Hérisson'ın Dargaud tarafından 11 albümü yayınlandı. Muzdarip olduğu hastalığın etkisiyle Savard, 2004 yılında çıkan son albüm olan 'L'Araignée pourpre'nin (Mor Örümcek) devamını ne yazık ki tamamlayamamıştı.
1 Kasım 2020 Pazar
Doların acıları - Masse
11 Ekim 2020 Pazar
Nicéphore Vaucanson #1
Önbaskı: Okapi #205-#215 /1980
İlk baskı: Bayard, Collection :BD Okapi /1981
Pierre Wininger, Çeviri: SToktan
Evergreen... her dem yeşil, solmayan. En masum karakterlerin bazen garip davranışlara sahip olabildiğini keşfettiğimiz eşsiz bir macera... Peki ya tersine, en şüpheli neden en zararsız olmasın?... Tabii bu daha şeytanî bir hile değilse...
Mısırbilim konusunda tutkulu bir BD yazar ve çizer olan Pierre Wininger (1950-2013), Sherlock Holmes ve Jules Verne lezzetlerinde bir karışımdan fantastik serüven dizileri üretmişti.
Nicéphore Vaucanson, üç kitap (1981-1984):
1.Evergreen (Hepyeşil /1981)
2.L'Ombre du scarabée (Böceğin Gölgesi /1983)
3.Le Mystère Van Hopper (Van Hopper'in Gizemi /1984)
Üstadın ele alacağımız bu ilk mini dizisi, ünlü Le Petit Parisien için çalışan gazeteci Nicéphore Vaucanson'un 1910 yılında başlayan heyecan verici hikâyesi. Bu üç kitabın tamamlanmasının ardından, bu sefer L'Écho de Paris'in gazetecisi Victor Billetdoux'nun yine üç kitaplık serüvenine uzanacağız, umarım.
3 Ekim 2020 Cumartesi
Banliyö yaşamından sahneler: İnsan Süprüntüsü! - Caza
Birkaç kasvetli yıl boyunca, birkaç mülâyim banliyö sakini, televizyonlarıyla, karılarıyla, çocuklarıyla ve sonra kayıp günleriyle, yaşanmamış hayalleriyle, tatmin edilmemiş arzularıyla, bitmemiş günleriyle saklandıkları, yüzeyleri duvar kağıdı kaplı betonarme yapı bloğu 16, böylece sona eriyor... ve onunla birlikte sonsuza dek ortadan kayboluyor bağırsaklarındaki yozlaşmış meyveler, kötü varlık, insanı evrimin çöplüğüne göndermeyi ve onun yerine varoşlarda, şehirlerde ve tüm evrende hüküm sürmeyi uman müstehcen yaratık böylece bitiyor, insan-yığını, insan-çürüğü, insan-çöpü: Homo detritus!
1 / 10
Sayfa 1
2 / 10
Sayfa 2
3 / 10
Sayfa 3
4 / 10
Sayfa 4
5 / 10
Sayfa 5
6 / 10
Sayfa 6
7 / 10
Sayfa 7
8 / 10
Sayfa 8
9 / 10
Sayfa 9
10 / 10
Sayfa 10
"Homo-detritus" (1977), Scenes de la Vie de Banlieue / Caza, çeviri: SToktan / Pilote Mensuel #47 bis (Nisan 1978) / Totem #31 Kasım 1980 / Heavy Metal 1981#08 v05 n05.
Zihinsel ve fiziksel olarak insan, hayatının büyük bir bölümünde tamamen insan ve bir bakıma "ev yapımı" bir Evrenin sakinidir, kendisini çevreleyen uçsuz bucaksız ve insan olmayan Kozmos’a tek başına kazmıştır ve bu olmadan ne bu evren ne de kendisi var olabilirdi.
Bu özel Yeraltı Mezarlarının içinde, kendimize, ilginç bir malzeme çeşitliliği - ilgi alanları ve "idealler", kelimeler ve teknolojiler, arzular ve hayaller, işlenmiş ürünler ve kurumlar, hayali tanrılar ve iblislerle donatılmış küçük bir dünya inşa ediyoruz.
Orada, kendi kişiliğimizin genişletilmiş projeksiyonları arasında, garip antikalıklarımızı gerçekleştiriyoruz ve suçlarımızı ve çılgınlıklarımızı işliyoruz, fikirlerimizi düşünüyoruz ve insan yapımı çevremize uygun duyguları hissediyoruz, tek başına bir tımarhanede anlam veren çılgın hırsları besliyoruz.
Ancak, tüm bu süre boyunca, radyo ve neon ışıklarının seslerine rağmen, gece ve yıldızlar oradadır - Son otobüs durağının hemen arkasında, aydınlanmış duman örtüsünün hemen üstünde. Bu, insan yeraltı mezarının sakinlerinin unutmayı çok kolay bulduğu bir gerçektir; ama unutsalar da hatırlasalar da, bu her zaman bir gerçek olarak kalır. Gece ve yıldızlar hâlâ oradadır.
Aldous Huxley, "The Doors of Perception" (Algı Kapıları)
Kaydol:
Kayıtlar (Atom)