"Les aventures de la fin de l'épisode" /1995 "Trondheim'ın dolambaçlı mizah anlayışı ile Le Gall'ın zarif grafik tasarımının beklenmedik karşılaşması."
Şok olan bendim; Spiru veya artık yayınlanmayan Ale dergisinde kısmen görmüş olsak da, Colman bu kısa ve dikkat çekici albümüyle bir anda günümüz Belçika çizgi romanının büyükleri arasına girdi. E.T. ve Dünya'ya Düşen Adam'ı anımsatan hikâyesi, son derece etkileyici bir efekt ekonomisi ve durgun ve kasvetli bir atmosferle anlatılıyor. Sessiz bir uzaylı ile intikam peşinde olan bir Orta Batı çiftçisinin karşılaşması ve ardından gelenler, ki bunları açıklamamak gerekir, olağanüstü bir şekilde anlatılmış ve Clerc'in tarzına çok uzak olmayan, belki de daha sıcak bir üslupla muhteşem bir şekilde çizilmiş. - Numa Sadoul, Circus n°64
Özgün hikâye: Stanislaw Lem,
Uyarlama: Carlos Gimenez,
Çizen: Carlos Gimenez,
Çeviri: SToktan.
"El misionero" 1984 #18 (Warren, İspanya) Mayıs.1980
"The Missionary" 1994 #15 (Warren magazin) Ekim.1980
"De blijde boodschap" 1984 #9 (Semic Press) 1981
Şiirsel edebi üslupla yazılmış, pastel resim sergisi lezzeti taşıyan bir başyapıt "Ateşler".
«Fuochi ile çift yönlü bir yol izlediğimi hemen anladım. Bir yandan, temel yapı, gizemli olayların başına gelen ve bu olayların etkisiyle kendini kaybeden bir asker olan Absinte'nin hikayesiydi. Hikaye, aynı zamanda onun hayalleri, korkuları ve endişeleri içinde bir yolculuk haline gelmeliydi. Öte yandan, Fuochi aslında benim çizgiroman ve renklerle anlatma maceram haline geldi.» Mattotti
Kahramanın imgelemleri, korkuları ve endişeleri içinde bir yolculuk olan bu hikaye, aynı zamanda renkler aracılığıyla çizgiroman anlatımının etkileyici bir keşfi niteliğindedir. Fuochi, Mattotti'nin pastel boya kullanmaya başladığı ilk eseridir ve bu teknik daha sonra üstadın en sevdiği tekniklerden biri haline gelecektir. Kendisinin de açıkladığı gibi, «renkleri ifade ve dil olarak kullanmak, böylece hikayenin renklerin çeşitliliği aracılığıyla da anlatılmasını sağlamak» istedi. Doğa ve kültür arasındaki mücadelenin bu alegorisinden önce, çok az sayıda çizgi roman sanatçısı rengi anlatımın merkezi bir parçası olarak kullanmayı düşünmüştü.
"Roman photo" l'Echo des Savanes #2 (01/01/1973)
Claire Bretecher, Mandryka, Marcel Gotlib
Çeviren: SToktan
2010 yılında hayat bulmuş ve devam emiş olsa da bu dizi 1953'de geçiyor ve 50'li ve 60'lı yılların çizgi roman tarzını anımsatan senaryosu ve çizimleriyle eski usül nostaljik bir polisiye entrika.
"Jacques Gipar nasıl doğdu?"Senaristim Thierry Dubois'yı 15 yıldır tanıyorum. Hep birlikte bir şeyler yapabileceğimizi söylerdik. Altaya koleksiyonu La Route Bleue için bir kitapçık hazırlıyordu. Bütün tasarımdan sorumluydu ve Altaya'ya sonuna bir çizgiroman koymanın iyi bir fikir olup olmayacağını sordu. Böylece ilk çizgi romanı yaptı. On beşinci panele geldiğinde bana sordu: "Renkleri yapabilir misin? Renkleri ben devraldım. Sonra albümün sonunda bana şöyle dedi: "Artık bunu yapacak vaktim yok. Çizim ve renkleri sen üstlenebilir misin? Senaryoyu ben yazacağım... Mükemmeldi. Jacques Gipar'ı o zaman yarattık. Bir gazeteciydi, böylece onu her yere ve 50'lere götürebilecektik çünkü ikimiz de bunu seviyorduk. Albümün sonuna geldiğimizde, telif hakkı olmadığı için yayıncılara teklif ettik ve hepsini dolaştık ama Paquet ile anlaşmaya vardık.
İlk gençlik yıllarımda, ne zaman o döneme ait bir film gösterilse, televizyon programlarına göz attığımı hatırlıyorum. İzlemek için sabırsızlanırdım. Yıllar içinde pek çok belge biriktirdim. Sinema açısından 50'li ve 60'lı yılları her zaman sevmişimdir. Çizgiroman açısından, çocukluğumdan beri Fransız-Belçika çizgiromanlarını hep sevmişimdir ve Tillieux, Franquin ve Will'e hayranımdır. Başlangıçta kopyalayarak çizmeye başladım ve şimdi doğal olarak böyle çiziyorum. Bu tarzdan farklı çizmek bana zor geliyor. Hiç yaşamadığım bir dönem için nostaljik olduğum doğru. Her şeyin iyi tarafını hatırlıyorsunuz.
- Jean-Luc Delvaux ie Sambabd için yapılan ropörtajdan...
Yazan?: Gil (José Ramon Larraz) 
