Ünlü illüstratör Frank Frazetta kendi yaklaşımından şöyle söz ediyor; "Tamamen hayal gücümü kullanarak çalışırım, ne aşırma ne de fotograf."
Ama bu Frazetta çizimi, doğrudan Life Magazin'deki bir yazıdan alınmış;
Ben de Apatoff'un bu başarılı dedektiflik ürününü, 1954 yılında EC Comics periyodiği Shock SuspenStories'in 13. sayısında yer alan 'Squeeze Play' adlı gayet iyi bildiğim söz konusu hikayenin Türkçeleştirilmişi ile birlikte sunayım dedim.
Bu arada, Gabby arkadaşımın iletip yorumladığı nefis kolajı da başlığa eklemeden geçemem. Hikâyemiz 'Zor Oyun'daki bir diğer dikkat çekici husus da, kötü kahramanımız Harry'nin, Frazetta'nın bir anlamda kendini resmettiği bir karakter olması.
Kolajda üst sırada Frazetta'nın bir fotografı, kendini karikatürize ettiği bir çizimi ve ünlü otoportresi yer alıyor. Alttaki üç çizim ise, 'Zor Oyun'dan üç kare. Sanatçının kendini model olarak kullandığı âşikâr...
stoktan kardeşim valla frazetta da dahil hepsi bir şekilde bir yerlerden esinlenmişlerdir bu birazdan eşyanın kendisinde var yani etkileşim olmadan düzen devam etmez.Bu arada ilgini çekecek bir site adresi vereyim belki senin ilgi alanında nette olmayan şeyler vardır orada. libgen.org sitesi bazen sorun çıkarsa da ulaşım anlamında harika bir comics ve dahi e-kitap sitesi search kısmında kategorisine göre arama yaptığında özellikle comicslerde ağzın açık kalabilir dostum.sevgiler.
YanıtlaSilserdary67
Elbette, herkesin bir yerlerden esinlendiği bir vakıa. Ama bir taraftan fotograftan çizim üretip (ki ayıp bir şey değil, bunu burada tartıştık geçmişte.), öbür yandan da "valla ben yapmam" demek çok tuhaf oluyor tabi, hele bir ustanın ağzında. :)
SilLibgen.org için teşekkürler, ilginç bir kaynak, sanırım Rus. Biraz çalışmak gerekecek.
Belki de doğadır sanat'ı taklit eden. :)
YanıtlaSilŞaka bir yana fotograf da düzenlenmiş bir kare gibi duruyor. Ola ki fotografçı aynı zamanda bir ÇR severdir de, beğendiği bir kareyi mizansen olarak düzenleyip çekmiştir.
İlla Frazetta'yı savunacağız ya! :)
Hem David Apatoff'un bulgusunu yansıttığın hem de ilgili öyküyü çevirip paylaştığın için teşekkür ederim Süheyl...
Valla benim de aklıma gelmedi değil hani, olur mu olur. Yani bazen de tersi neden olmaya. :)
SilKeşke Apatoff Life Magazin'le ilgili sayı yada tarih bildirseydi. Böylece bir espri olarak da olsa ikimizin de aklında oluşan o minik şüpheyi de gidermiş olurdu peşinen.
yer.6 dostumun sesi çıkmış uzun zamandır özlemiştim bu vesile ile selamlıyorum kendisini.
YanıtlaSilserdary67
Böylesi bir lafı etmiş mi? gerçekten, enteresan…
YanıtlaSilYuh artık, Frazetta bile fotoğraftan çiziktiriyor diyecek halimiz yok, gayet alışıldık bir durum da, sen böyle bağlayıcı bir boşboğazlık edersen eloğlu da yeri geldiğinde taşı gediğine koyar. :)
Özal hayat mahremiyeti diye bir şey var, çalışma öncesi çekilen sayısız fotoğrafın ortalık yere saçılmasını elbette bekleyemeyiz ama kadın çizimlerinin çoğunun ilham perisinin eşi Ellie olduğunu okuduklarımızdan biliyoruz.
Son fırça darbesiyle bitirilip görücüye çıkan, dolgun vücut kıvrımlarıyla iç gıcıklayan fantastik ve kusursuz yaratık artık ne Ellie, ne Ellie’nin fotoğrafı ve ne de başka bir modeldir, o bir Frazetta kadınıdır… Zaten sanat dediğimiz de böylesi bir şey değil midir…
Maalesef öyle görünüyor. Bulgunun yer aldığı sitedeki daha geniş kapsamlı başlıkta konu epey tartışılmış. Katılımcılardan biri de bu ifadeyi teyit eden bir katkıda bulunuyor.
SilVe Eleanor Frazetta'yı hatırlatmanız çok yerinde tabii. Bu sözü de Ellie'den önce sarfetmiştir diye varsaymak, yoksa hayat ve iş ortağı ve aynen 'Frazetta kadını' diye tanımlayabileceğimiz karakteristiğin en önemli etkeni olan kişiye büyük haksızlık etmiş olurdu herhalde demek istiyorum. Tesbit edemediğimiz tarih, sözün edildiği tarih olduğuna göre, ancak "bir gençlik şımarıklığı etmiş herhalde" diyebiliriz sanırım.
Ve işte, belki bir anlık lüzumsuz bir büyüklenme, bir gün böyle patlayıveriyor bir şekilde.
"bir gençlik şımarıklığı etmiş herhalde"
YanıtlaSilÖyle olmalı… Her ne kadar fotoğrafik materyali yoğun bir şekilde kullanımı gençlik yıllarına denk geliyor olsa da… :)
Bu konuda birkaç şey daha söylemek istiyorum. Dün gece yazacaktım ama vakit hayli ilerlemişti, ancak fırsat bulabildim.
Frazetta belli bir yaştan sonra, ağır tiroid hastalığının oluşturduğu kalıcı göz pörtlemesi (graves eye) ile yaşamak zorunda kalsa da, bunun evveliyatında oldukça atletik yapılı ve James Dean gibi alnına düşürdüğü saç perçemleriyle yakışıklı biriymiş.
Rahmetli birçok çalışmasında, öyküye uygun mizansenle oluşturduğu kendi fotoğraflarını kullanmış. Ben bu tesbiti kendi içimde çok daha önceleri de yapmıştım. Elimde bunu birebir destekleyecek çok fazla materyal elbette yok, ama gözlemlerim böyle olduğunu söylüyor bana…
Gerek sizin çevirisini yaptığınız ‘zor oyun’ da veya ‘Too Late For Love’ , ‘The Wrong Road’ gibi çalışmaları incelendiğinde, aşağıdaki sararmış gençlik fotoğrafındaki Frazetta prototipinin farklı varyasyonlarını görmek mümkündür. Aynı adaleli kollar, aynı T-shirt, yarı kıvırcık perçemli saçlar ve aynı burun, aynı çene… Ayrıca “FF Sketch Series 1956” yazarak arandığında bu prototipin başka versiyonlarını da görmek mümkün.
Aşağıda kısaca özetlediğim görselde, sanatçının 1950 yılında çizdiği portresi bize o günlerin Frazettası hakkında bir fikir veriyor aslında. Neredeyse kült bir çizime dönüşen 1960 çizimi ‘self portrait’i de yine sizin çevirdiğinizdeki bir kare ile tamamen örtüşüyor.
http://i44.tinypic.com/2ym7ker.jpg
O yılların gençliğinin fiziki özelliklerini çok güzel yansıtan yakışıklı adammış Frazetta. Bu öyküde de gerçekten, belki de en bariz gözlemlenen çizimleri var neredeyse kendini resmettiği. Nefis bir resim linki göndermişsiniz bunu gösteren, teşekkürler.
Sil