Bogie Denen Adam - Manhattan Projesi

"The Bogie Man - The Manhattan Project" 1991
Yazan: John Wagner ve Alan Grant
Çizen: Robin Smith
Çeviri ve yazılar: SToktan

Aksoy'un 1999'da yayınladığı 'Bogie Denen Adam' adlı kitaptan daha önce sözetmiş ve bu enfes İngiliz mizahı örneğinin kronolojisini de vermiştim. Hepsi dört hikâyeden oluşan dizinin ilk iki hikayesi Aksoy'un bahsettiğim kitabıyla Türkiye okuyucusuna ulaşmıştı. Gerisinden ise ses çıkmamıştı. Hâl böyle olunca, biraz olsun bu açığı kapatayım dedim ve üçüncü hikâyeyi ele aldım.

Bu sefer Glasgov'da başlayan serüvenimiz New York'da sürüyor. Kahramanımızın ilgi odağında ise bu kez politik bir ünlü var. Usta yazarların kaleminden çıkma eser de tıpkı önceki ikisi gibi okuyucusunu hınzır hınzır tebessüm ettiren bir metin. Ben okurken de çevirirken de pek eğlendim. Size de aynını dilerim. 

* Böylece geriye bir tek Judge Dredd Megazine içeriğinden süzülen 'Kazablanka'ya Dönüş' kaldı. Haydi hayırlısı...

Cin - Dufaux, Mirallès

Cin (Djinn)

Dufaux, Mirallès

2001

İnkılap bir güzellik yapıp dizinin Osmanlı İstanbul'unda geçen ilk dört kitabını basmıştı ama arkası gelmedi. Yukarıdaki çizim ilk kitabın ilk paneli, yandaki ise ikinci kitaptan. Hâlâ kitaplığında olmayanlar için ve mekânda eksik kalmasın diye...

İki Arkadaş - Battaglia

"Deux amis" (Due amici)
1976
(* Yeni tarama ile)
yazan: Guy de Maupassant
çizen: Dino Battaglia
çeviri, uyarlama: SToktan

Ünlü fransız yazarın kısa hikâyelerinden Battaglia'nın çizdiği bir derlemeler kitabından ilk başlık "İki Arkadaş". Fransa'da Prusya işgalinin gerçekleştiği yıllarda geçen bu duygulu eseri, kareleri olduğu kadar sayfaları da bir tablo zerafetiyle tasarlayarak üreten Battaglia'nın sanat seviyesi yüksek kaleminden okumak ve seyretmek ayrı bir keyif.

Çalışmayı Maupassant'ın orijinal metninden takibederek gerçekleştirdim. Böylece çeviri kendi adıma daha keyifli bir süreç oldu. Bu esnada da Battaglia'nın metnine ufak tefek müdahalelerde bulunma gereği hissetmemle birlikte çalışma bir ölçüde uyarlamanın uyarlaması hâline geliverdi. Belki gereği yoktu denilebilir ama bu şekliyle bence daha hoş bir anlatıma eriştiğini söylemeliyim. 

[ iKi ARKADAŞ - düzeltilmiş - ]

* Arkadaşım Gabby'nin uyarısı üzerine daha kaliteli başka bir baskıdan yeniden balonlanmış haliyle... Ayrıntısını yorumlardan izleyebilirsiniz.

- Hazır eliniz deymişken; "Dino Battaglia, Konuşan Resimler" sergisini görmek için Prusyalı komutana tıklamadan geçmeyin. ►

Buster, Andy Capp'in oğlu

Buster 05, 1960

Buster 18, 1960

Andy & Buster Capp

1957'de Daily Mirror'da yayınlanmaya başlanan Andy Capp'ın 1960'da IPC Magazin ltd. bünyesinde kurgusal bir oğlu olur ve 2000 yılına kadar da ilk sayfada uzun ömürlü bir karakter olarak varlığını sürdürür. (1980'de vasisi Egmont UK ltd. olarak değişmiş). Başlangıçta Bill Titcombe (Barney Bear, Tom & Jerry, Dad's Army, Scoobydoo) tarafından çizilen bandın üretimi de çeşitli çizerler arasında el değiştirmiş. Bunlar arasında bir süre önce 'Kargalar' ile örneklediğim Reg Barlett de var. Babasına yakışır bir evlat olan Buster, giydiği kasketle bu bağlantıyı okuyucu gözünde güçlendirmiş. Dergi ayrıca daha antetten bu bağı belirterek (Buster, Son of Andy Capp) yayın hayatına başlamış hattâ birkaç sayıda Andy'yi yüzünü tam göstermeyecek şekilde kullanmış karelerinde Titcombe. Yukarıdaki çevirmek için seçtiğim örnekler işte o ilk sayılardan iki adet birinci sayfa...

Andy Capp - Reg Smythe

 

 

İngiliz karikatürist Reggie (Reginald) Smythe'nin 1957'de başladığı, önceleri tek panel çizerken, bir süre sonra band karikatür olarak sürdürdüğü tanınmış işçi sınıfı tiplemesidir Andy Capp. (İsmin kökeni 'handicap' kelimesinin yerel telâffuzundan geliyor. Kelimeyi biz de handikap olarak kullanıyoruz.) İngiliz mizahının özgün örneklerinden biri. Karakter için her ne kadar işci sınıfı tiplemesi desem de aslında hayatı evdeki koltuk ile pab arasında geçen, sürekli işsiz, ilgi alanı futboldan ve alkolden başka bir şey olmayan, tam bir 'lumpen proleter' örneği oluşturuyor. Hatırladığım kadarıyla bizde de bir aralar bazı gazetelerde yer bulmuştu. Seçtiğim bu dört örnek ise, 1957'deki tek panel karikatürlerden. Çizgiler henüz tam 'rafine' hale gelmemiş olmakla birlikte espriler yerli yerinde.