20 Mart 2018 Salı

Ölülerin Dönüşü veya Kötülüğün Ötesinde, nasıl alırsınız?


Beware! Terror Tales (Fawcett Publications) #5 (Ocak 1953)
Return of the Dead!
Yazar : ?
Çizer : Bob McCarty
Çiniler : Bob McCarty
Weird (Eerie Publications) #v6#1 (Şubat1972)
Tales of Voodoo (Eerie Publications) #v6#6 (Kasım 1973)
Weird (Eerie Publications) #v13#3 (Eylül 1980)
Beyond Evil
Yazar : ?
Çizer : Oswal
Çiniler : Oswal

En azından bizde pek bilinmeyen -hattâ bazen isimsiz- yazar/çizerlerle çalışan yayınevlerinin 2. sınıf sayılabilecek korku temalı dergilerinde yayınlanmış olan, yazarı belirsiz, değişik zamanlarda, farklı çizerler elinden çalışılmış bir hikâyeden bahsediyoruz bu örnekte.

Görüldüğü gibi, 1953'te Bob McCarty tarafından çizilen Return of the Dead! (Ölülerin Dönüşü), 1972'de Oswal tarafından hem de kare kare takip ederek yeniden çiziliyor -Beyond Evil (Kötülüğün Ötesinde)- ve aynı yayınevi bu çalışmayı ileriki tarihlerde iki kere daha yayınlıyor. Yer sarfına yol açmamak için sadece ilk sayfalarını karşılaştırabilesiniz diye verdim.

Oswal'ın S/B işini çevirmemin sebebi ise, Sanatçının Arjantin asıllı olup, çizgisinin bu dönemde Will Eisner ile Alex Toth arasında durduğunu düşündüğüm, temiz ve yumuşak bir üsluba sahip, aynı zamanda A.B.D.'de çalıştığı tek yayınevi olan Eerie Publications dergilerinde kalitesi hemen farkedilen bir sanatçı olması. Oswal ilerleyen zamanla birlikte, pozisyonunu daha ziyade Bernet ile Milazzo arasına taşırcasına 'dağınık' çizmeye başlamıştı. Her iki durumda da 'boynuz kulağı geçemedi' ama ben bu hikâyedeki çizgisel tavrını çok olgun bulurum. Ayrıca, düzenlememle resim kalitesinin yeterince tatmin edici hale geldiğini de düşünüyorum yani... her ne kadar sudan bir hikâye olsa da bir bakın bakalım.


4 yorum:

  1. Yirmi yıl öncesinin durağan panelleri, çizerin imza atarcasına acele ve rahat tarzıyla gayet dinamik bir
    hale dönüşmüş.

    Düzenlemeniz de gayet orantılı. Resmi olabildiğince parlatmayı düzenlemeyle karıştıran örneklere denk geliyorum arada. Çizimdeki o ince ipeksi geçişler buharlaşınca geriye mekanik ve rahatsız edici soğuk bir görüntü kalıyor.




    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. "İmza atarcasına" tabiri tam anlamıyla anlatıyor Oswal'ın üslûbunu gerçekten.

      Siyah-beyazı düzenlemede asıl dikkat edilmesi gereken uçları yakalamaktan ziyade ara tonları kaybetmemeyi başarmak. Bu biraz yazılımlarda deneyim gerektiriyor tabi. Aksi halde 'tahribattan' başka bir şey kalmıyor elinizde. Düzgün yaptığınızda da, belki bugün orijinallerine bile erişilemiyecek, belki de bir kenarda kalmış bir çalışmayı tekrar hayata döndürmenin tadı kalıyor damağınızda. Restorasyonun tatmini de bu...

      Sil
  2. Çizimler biryana siz üstatların bilgi deryasından süzülenleri okumak ayrı bir keyif.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Teşekkürler. Hikayenin etrafında bir kaynak çemberi geliştirmekle biraz da bir başvuru ortamı oluşturuyor olmak hedeflerden biri. Başarılı olabiliyorsak ne mutlu...

      Sil