Küçük kızın teklifi tüylerimi diken diken etti... İspanyol yazar-çizer takımı iç savaşın acılarını sanatçı duyarlılığı göstererek unutturmamaya çalışıyorlar. Bizde de yayınlanan Uçma Sanatı'nı okumuştum en son.
Alfonso Font, Tex dolayısıyla aşina olduğum üretken bir çizer. Denizci şapkası ve yolculuklarında kullandığı yelkenli dolayısıyla Jon Rohner'i için "çakma Corto Maltese" yakıştırması da sanatçıya yapılan bir haksızlık bence.
Genelde arkaplan çizimlerini çok başarılı buluyorum. Ne zaman Font çizimine denk gelsem mutlaka çıkar, sizin çevirinizindeki ilk panel, benim için tam seyirlik mesela...
O büyük travmayı toplum olarak atlatmaları kolay olmamıştır zaten. Onunla tekrar yüzleşme hususunda da birinci derece yükümlü olanlar sanatçılar tabi. 'Uçma Sanatı' da bu perspektiften bakıldığında çok önemli bir eser idi.
Font'un nefis çizgisi ile çevirdiğim kara hikâyeleri bir yana, çizdiği her seri ayrı bir âlem, doğrusu. Sözünü ettiğiniz o nefis arka planlar, benim çevirmeyi çok arzuladığım fakat bir türlü girişmeye cesaret edemediğim 'Taxi' serisinde de bol miktarda göze çarpıyor. Üstada uzun ömürler dileyelim de bizi daha çok mutlandırmaya devam etsin işleriyle diyorum.
Küçük kızın teklifi tüylerimi diken diken etti... İspanyol yazar-çizer takımı iç savaşın acılarını sanatçı duyarlılığı göstererek unutturmamaya çalışıyorlar. Bizde de yayınlanan Uçma Sanatı'nı okumuştum en son.
YanıtlaSilAlfonso Font, Tex dolayısıyla aşina olduğum üretken bir çizer. Denizci şapkası ve yolculuklarında kullandığı yelkenli dolayısıyla Jon Rohner'i için "çakma Corto Maltese" yakıştırması da sanatçıya yapılan bir haksızlık bence.
Genelde arkaplan çizimlerini çok başarılı buluyorum. Ne zaman Font çizimine denk gelsem mutlaka çıkar, sizin çevirinizindeki ilk panel, benim için tam seyirlik mesela...
Teşekkürler Stoktan.
O büyük travmayı toplum olarak atlatmaları kolay olmamıştır zaten. Onunla tekrar yüzleşme hususunda da birinci derece yükümlü olanlar sanatçılar tabi. 'Uçma Sanatı' da bu perspektiften bakıldığında çok önemli bir eser idi.
SilFont'un nefis çizgisi ile çevirdiğim kara hikâyeleri bir yana, çizdiği her seri ayrı bir âlem, doğrusu. Sözünü ettiğiniz o nefis arka planlar, benim çevirmeyi çok arzuladığım fakat bir türlü girişmeye cesaret edemediğim 'Taxi' serisinde de bol miktarda göze çarpıyor. Üstada uzun ömürler dileyelim de bizi daha çok mutlandırmaya devam etsin işleriyle diyorum.