1 / 8
Sayfa 1
2 / 8
Sayfa 2
3 / 8
Sayfa 3
4 / 8
Sayfa 4
5 / 8
Sayfa 5
6 / 8
Sayfa 6
7 / 8
Sayfa 7
8 / 8
Sayfa 8
NeoFrankenstein zombiler arasında postatomik bir gelecekte bilim ve etiği korku damarlarıyla birleştiren bir hikâye.
Ferri'nin Zagor'u hep ürkütücü gelirdi bana, Çiko'nun sakarlıkları bile titrek çizgilerle oluşan karamsar atmosferi dağıtmazdı. Kendisinin de hiç aklına düşmüş müydü bilmiyorum ama beni pek sarmasa da korku temasına çok uygun bir stili vardı.
YanıtlaSilBuzzelli'nin Tex çizimleri de alacakaranlık kuşağı gibi iç karartır ama eleştirmenlerin Kafka-Gogol; Goya-Giovanni Piranesi arasında gidip gelen kafa yapısına dikkat çekmelerinden de anlaşılacağı üzere Ferri'nin aksine Buzzelli'ninki bilinçli bir tercihtir ve sıradışı atmosferler yaratabilen çok sıkı bir çizerdir.
Arşivlemek üzere kenara ayırdım, teşekkürler Stoktan.
Buzzelli deyince Kafka ve Goyayı hatırlamak hiç yanlış olmaz. Bizde sadece Tex ile bilinir ama aslında üstadın bibliyografisinde pek yer tutmaz o işleri. Ferri'nin Zagor'unu orta-lise sıraları okumuştum sanırım. Pek de severdim o sıralar ama 20-30 sene sonra tekrar elime aldığımda, çizimlerdeki kimi ölçek ve perspektif hataları ve hikâyelerin dilinin sığlığı ile (her macerada aynı durumlarda hep aynı klişe sözlerini sarfeden kahramanlar) nostaljik bir keyif bile alamadığımı söylemeliyim. Onun yanında Buzzelli çok çok artistik tercihlerle çalışır gerçekten.
SilBecerebileceğime güvensem, adı kendi adından anagram olan ve kendini çizdiği uçuk 'Zil Zelub'u çevirmek isterdim ama bu ufak hikâyeleri ile idare ediyoruz şimdilik, n'apalım.
süpermiş.
YanıtlaSilTeşekkür ediyorum.
YanıtlaSil